تو فکر یک سقفم ، یک سقف بی­روزن

یک سقف پابرجا ، محکم­تر از آهن

سقفی که تن­پوش هراس ما باشه

تو سردی شب­ها لباس ما باشه

سقفی اندازه­ی قلب من و تو واسه لمس تپش دلواپسی

برای شرم لطیف آئینه­ها واسه پیچیدن بوی اطلسی

زیر این سقف با تو از گل از شب و ستاره می­گم

از تو و از خواستن تو می­گم و دوباره می­گم

زندگیمو زیر این سقف با تو اندازه می­گیرم

گم می­شم تو معنی تو معنی تازه می­گیرم

سقفمون افسوس و افسوس ، تن ابر آسمونه

 یه افق یه بی­نهایت ، کم­ترین فاصلمونه

تو فکر یک سقفم ، یک سقف رویایی

سقفی برای ما ، حتی مقوایی

تو فکر یک سقفم  ، یک سقف بی روزن

سقفی برای عشق ، برای تو و من

زیر این سقف اگه باشه می­پیچه عطر تن تو

لختی پنجره­هاشو می­پوشونه پیرهن تو

زیر این سقف خوبه عطر خود­فراموشی بپاشیم

آخر قصه بخوابیم اول ترانه پاشیم

 

 

 

 

دلم براي کسي تنگ است که آفتاب صداقت را

 

 

به ميهماني گلهاي باغ مي آورد

 

و گيسوان بلندش را به بادها مي داد

 

و دستهاي سپيدش را به آب مي بخشيد

 

دلم براي کسي تنگ است

 

که چشمهاي قشنگش را

 

به عمق آبي درياي واژگون مي دوخت

 

و شعرهاي خوشي چون پرنده ها مي خواند

 

دلم براي کسي تنگ است

 

که همچو کودک معصومي

 

دلش براي دلم مي سوخت

 

و مهرباني را نثار من مي کرد

 

دلم براي کسي تنگ است

 

که تا شمال ترين شمال با من رفت

 

 در جنوب ترين جنوب با من بود

 

کسي که بي من ماند

 

کسي که با من نيست

 

کسي که . . .

- دگر کافي ست.

  

  حميد مصدق 

 

 

 

کاشکی شعر مرا می خواندی
گاه می اندیشم

می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری
تو توانایی بخشش داری
دستهای تو توانایی آن را دارد
که مرا زندگانی بخشد
چشمهای تو به من می بخشد
شور عشق و مستی
و تو چون مصرع شعری زیبا
سطر برجسته ای از زندگی من هستی
دفتر عمر مرا
با وجود تو شکوهی دیگر
رونقی دیگر هست
می توانی تو به من
زندگانی بخشی
یا بگیری از من

آنچه را می بخشی
من به بی سامانی
باد را می مانم
من به سرگردانی
ابر را می مانم
من به آراستگی خندیدم
من ژولیده به آراستگی خندیدم
سنگ طفلی، اما
خواب نوشین کبوترها را
در لانه می آشفت
قصه ی بی سر و سامانی من
باد با برگ درختان می گفت
باد با من می گفت:
«چه تهیدستی مرد»
ابر باور می کرد

من در آیینه رخ خود دیدم
و به تو حق دادم
آه می بینم، می بینم
تو به اندازه ی تنهایی من خوشبختی
من به اندازه ی زیبایی تو غمگینم
چه امید عبثی
من چه دارم که تو را در خور؟
هیچ
من چه دارم که سزاوار تو؟
هیچ
تو همه هستی من، هستی من
تو همه زندگی من هستی
تو چه داری؟
همه چیز
تو چه کم داری؟

هیچ
بی تو در می یابم
چون چناران کهن
از درون تلخی واریزم را
کاهش جان من این شعر من است
آرزو می کردم
که تو خواننده ی شعرم باشی
راستی شعر مرا می خوانی؟
نه، دریغا، هرگز
باورم نیست که خواننده ی شعرم باشی
کاشکی شعر
مرا می خواندی
...!

حمیدمصدق

امشب

 

 

ساده ولی زیبا به تو لبخند میزنم

تمامی معانی هستی در نگاهت ریخته است

ساده ولی زیبا برایت لباس میپوشم

لباس سپیدی که می گویین رنگ پاکی است

ساده ولی زیبا دستهایت را در دستم میگیرم

دستانی که همیشه و همه جا مرحم دل تنگم بوده

ساده ولی زیبا لبانت را میبوسم

لبانی که شیرین تر از عسل میخندند

ساده ولی زیبا در اغوشت میکیرم

اغوشی که گرم ترین پناهگاه شبهای  سردم است

ساده ولی بی ریا .ساده ولی با تمام احساس

امشب میگویم: دوستت دارم

 

 

خداحافظ

رمانتیک

 

 

 

 

 

 

خداحافظ گل لادن .تموم عاشقا باختن
ببين هم گريه هام از عشق .چه زندوني برام ساختن

خداحافظ گل پونه .گل تنهاي بي خونه
لالايي ها ديگه خوابي به چشمونم نمي شونه

يكي با چشماي نازش دل كوچيكمو لرزوند
يكي با دست ناپاكش گلاي باغچمو سوزوند

تو اين شب هاي تو در تو . خداحافظ گل شب بو
هنوز آوار تنهايي داره مي باره از هر سو

خداحافظ گل مريم .گل مظلوم پر دردم
نشد با اين تن زخمي به آغوش تو برگردم

نشد تا بغض چشماتو به خواب قصه بسپارم
از اين فصل سكوت و شب غم بارونو بردارم

نمي دوني چه دلتنگم از اين خواب زمستوني
تو كه بيدار بيداري بگو از شب چي مي دوني

 
تو اين روياي سر دم گم .خداحافظ گل گندم
تو هم بازيچه اي بودي . تو دست سرد اين مردم

خداحافظ گل پونه . كه باروني نمي توني
...طلسم بغضو برداره .از اين پاييز ديوونه خداحافظ .....!

 

 

ارزومیکنم

 

برایت رویاهایی آرزو می‏کنم تمام نشدنی
و آرزوهایی پرشور
که از میانشان چندتایی برآورده شود.
برایت آرزو می‏کنم که دوست داشته باشی
آنچه را که باید دوست بداری
و فراموش کنی
آنچه را که باید فراموش کنی.
برایت شوق آرزو می‏کنم. آرامش آرزو می‏کنم.
برایت آرزو می‏کنم که با آواز پرندگان بیدار شوی
و با خنده‏ ی کودکان.
برایت آرزو می‏کنم دوام بیاوری
در رکود، بی ‏تفاوتی و ناپاکی روزگار.
بخصوص برایت آرزو می‏کنم که خودت باشی

 

 

عشق

 

امیدوارم روزی بتوانم بهترین شعر زندگیم را برای تو بسرایم

و تقدیم تو کنم گرچه که یقیین دارم که می دانی

نه تنها اشعارم که تمام هستی ام وجودم تقدیم به توست

تو الهام بخش بهترین ابیات شعرهای منی

وقتی اولین سلام نخستین دیدار

ملتهب ترین نگاه را به یاد می آورم

آن زمان که با نگاهی معصومانه با لبخندی کودکانه

 و با صداقتی شاعرانه دستهایم را فشردی

و آن زمان را که شوق هر روز دیدنم

و هر روز دیدنت آرامم می کرد ...

آه ! افسوس که چه زود گذشت. باور می کنی ؟

باور کن که لحظه لحظه اندیشیدن به تو

حتی با اینهمه فاصله و درد

خون زندگی ،عشق به زندگی ،

عشق به بودن را دررگهایم به جوش می آورد!

باور کن که هنوزهم دوست دارم

کودکانه بی پروا صادقانه عاشقانه دیوانه وار

بگویم دوستت دارم بگویم ازازل تا به ابد

عاشقانه ودیوانه واردوستت دارم

گرچه گفتن و شنیدنش راازمن دریغ می کنی

می هراسی می گریزی

اما من هنوز هم دوست دارم که بگویم دوست دارم ...

زندگی من

 

 

 

 

 

آوای تو در گوش من آهنگ زندگی

سیمای تو درچشم من جلوه روشنگری

 باز شود چهره ام صبح سحر دیدنت 

یاد تو در خاطرم خاطره دل خوشی 

هر چه کنم در رهت نیست تو را قابلی

مهر تو در نزد من مایه دل بستگی

 ای گل من مونسم جان به فدای تو باد

خلق تو در زندگی مایه سر زندگی

 ای همه آرامشم ای همه آسایشم

شوق حضور تو شد باعث دلدادگی

 چهره آرام تو گرمی دستان تو

حالت چشمان تو علت آسودگی

 

 

درارزوی توام

 

 

در آرزوی توام

  ای آرزوی من

تویی شیرین ترین كلام زندگیم

تویی زیبا ترین اتفاق زندگیم

در آرزوی توام

در آرزوی داشتنت

ای زیباترین آرزوی من

برده در آرزوی آزادی ست

من آزاد در آرزوی بردگی تو

 قناری در آرزوی آزادی از قفس

من گنجشك در آرزوی قفس تو

رمانتیک

 

 

دوستم داشته باش 
که تو را می خوانم، که تو را می خواهم.
دوستم داشته باش
که تویی در نگهم، تو نوایم هستی
که تویی بال و پرم، 
دوستم داشته باش.

چون تو را می یابم، آســــــــمان فرش من است
رود ســـــــرمست من است.
من تو را می جویم، با سرانگشت دلم روح پر نقش تو را می پویم
شــــادم از این پویش، مستم از این خواهش.

گر دمی بی تو شوم
آن دم گرم مرا، بازدم شاید ســرد

آه اگر پلک زنم
نکند محو شوی!
آه اگر گریه کنم
نکند پردهء اشک، نقش زیبایت را اندکی تیره کند!
از رهی می ترسم، که تو همراه نباشی با من
از شبی در خوفم، که صدایت برود، دور شود از گوشم.

آه، آن شب نرسد
یا اگر خواست رسید، من به آن شب نرسم...

 

 

دوست داشتن تو

 

 

 

 

برای دوست داشتنت

محتاج دیدنت نیستم...

اگر چه نگاهت آرامم می کند

محتاج سخن گفتن با تو نیستم...

اگر چه صدایت دلم را می لرزاند

محتاج شانه به شانه ات بودن نیستم...

اگر چه برای تکیه کردن ،

شانه ات محکم ترین و قابل اطمینان ترین است!

دوست دارم ،

نگاهت کنم ... صدایت را بشنوم...به تو تکیه کنم 

دوست دارم بدانی ،

حتی اگر کنارم نباشی ...

باز هم ،

نگاهت می کنم ... 

صدایت را می شنوم ... 

به تو تکیه می کنم

همیشه با منی ،

و همیشه با تو هستم، 

هر جا که باشی...

 

 

 

 

 

نازنین من

 

 

 

نازنین من!

زندگی آن نیست که تو می پنداریش

زندگی آن لحظه ایست 

که دل من ابری میشود

و چشمان من 

به شفق می نشینند

زندگی آن لحظه ایست 

که تو 

مرا نگاه میکنی

و من معنا میشوم 

سکوت میکنم

و لبریز از صدای تو میشوم

زندگی آن لحظه ایست

که تو 

می خندی 

من تهی از دلیل می شوم

و همه تو می شوم

 

 

مهربان

 

 

 

 

مهربان

آنقدر شاعرم امشب که فقط ،

سایه مهر تو را کم دارم

با تو هستم

ای سراپا احساس

خون تو در رگ من هم جاریست ،

جنس ما جنس بلد بودن کانون گل است

نازنین

زندگی جای هدر دادن فرصتها نیست ،

ما مطهر شده ایم ،

پیش رو راه رسیدن به خداست

…

مهربان

سبد معذرتم را بپذیر ؛

کودکی هستم شوخ

 خانه ام در ته بن بست فراموشی یک زوج قدیمی مانده

خانه دل اما ، جای بکریست هنوز ،

پر سبزینه و ریحان و غزل ،

پر تکرار گیاهان نمو ،

پر ابیات ملون شده در خمره عشق ،

پر انوار خدا.

داخل خانه دل ؛

جای جمعیت هرجائی نیست 

کل دارائی من تازگی دلکده است

من به دل راز رسیدن دارم ،

من به دل ثروت هنگفت عدالت دارم ،

خوب می فهمم اگر در باران ،

چتر خود را به کسی بخشیدم؛

توشه رفتنم از لطف خدا آکنده ست

خوب میدانم اگر جای توپیشم خالیست ؛

حکمتی در کارست

…

مهربان

سبد معذرتم را بپذیر

کار کودک این است ؛

اولش حرف زند ، به تأمل بنشیند بعدش

آنقدر شاعرم امشب که فقط ؛

بیستون کم دارم ،

تیشه عاقبتم را بدهید

آنقدر ساده سخن میگویم ؛

که اگر یک نفر از کوچه دل درگذرد ،

دل و دلداده روی هم بیند

…

مهربان

ساعت الآن دقیقا خواب است

- و من و پهنه کاغذ بیدار

روی تو در نظرم نقش نخست ،

و خدا شاهد دیوانگی بنده بازیگوشش

و خود او می داند

که دلم آنقدر آغشته به توست ؛

که اگر از صف فردوس برین ،

طیفی اندازه صد نور میسر سازد

من به آن طیف نبخشم ، دانه ای از مویت

…

مهربان

بازهم ،

سبد معذرتم را بپذیر

آنقدر شاعرم ازتو که نمیدانم کی ،

واژه ات راهی شعرم شده است

لحظه ای گوش بکن ،

یک موذن مست است

آنقدر خوب اذان میگوید ،

گوئی او عکس خدا را دیده

خوش بحالش اما ؛

طرح زیبای خدا را گاهی ،

می توان در پس سیمای عزیزی جوئید

…

مهربان

دیر زمانی ست که من این مسئله را فهمیدم ؛

…

مهربان

آنقدر شاعرم امشب که زمین ،

در پی زمزمه ام مست شده ست

سر ببالین مدارینه کرات نهاده ست و باز

گوشهایش به من آویزانند

آنقدر شاعرم امشب که دلم ،

از پس سینه برون آمده باز

او نگاهش به من است

من نگاهم به قدم رنجه تو

آنقدر شاعرم امشب که فقط ،

روح روحانی تو حال مرا می فهمد

…

مهربان

عاشقی ؛ بارش احساس به روی ذهن است

عاشقی ؛ لمس خدا با چشم است

عاشقی ؛ مظهر نو بودن دل ، در حیات ازلیست

ومن امشب از عشق ، بخود می پیچم

بعد از امشب شاید ،

نقش اعجاز تو را طرح زنم

…

مهربان

ترکه فرضی تنبیه من آماده نشد ؟

یا مرا چوب تادب بنواز ؛

یا بیا و سبد معذرتم را بپذیر

…

مهربان

لذت صبح مجدد اینجاست ،

میروم تا با آب ، غسل آزاده شدن باب کنم

دیگر آن جمله سهراب مرا حسرت نیست ؛

" کعبه ام مثل نسیم ،

میرود باغ به باغ ،

میرود شهر به شهر

ثروتی بیش به من داده خدا

…

مهربان

از سر کودکی من بگذر ،

باید آرام به سجاده تعظیم روم ،

شعرم آخر شده ، انگار زمان وصل است

" به خدا می دهمت عاریه وار ،

آری عاشق شده بودم این بار"

 

 

 

 

دردودل

نازنينـــــــــــــــــــم !

بي تو اينجا نا تمام افتاده ام

پخته اي بودم که خام افتاده ام

گفته بودي تا که عاقل تر شوم

آه ، مي خواهي مگر کافر شوم

من سري دارم که مي خواهد کمند

حالتي دارم که محتاجم به بند

کاشکي در گردنم زنجير بود

کاشکي دست تو دامنگيربود

عقل ما سرمايه دردسر است

من جهان را زير وبالا کرده ام

عشق خود را در تــــــو پيدا کرده ام

من دگر از هر چه جز دل خسته ام

عهد ياري با دل دل بسته ام

بر لب تو خنده مجنوني ام

خنده تو رنگي از دلخونيم 

 

 

 

عشق زیبا

 

 

 

 

  

عشق را در چشم تو روزی تلاوت می کنم

با همه احساس خود را با تو قسمت می کنم

مرز بی پايان مهرت را به من بخشيده ای

در جوابت هر چه دارم من فدايت می کنم

نور چشمت را چراغ شام تارم کرده ای

من وجودم را هميشه فرش راهت می کنم

ای تجلی گاه هر چه خوبی و مهر و صفا

عاقبت مانند اشعار فريدون ناب نابت می کنم

بر خرابات وجودم زندگی بخشيده ای

تا نفس دارم هميشه شاد شادت می کنم

همچو سروی گشته ای تا خم نگردد قامتم

من صداقت را هميشه سرپناهت می کنم

 

 

خلوت من

خلوتم را نشكن

شايد اين خلوت من كوچ كند

به شب پروانه

به صداي نفس شهنامه

به طلوع اخرين افسانه

و غروبي كه در ان

نقش ديوانگي يك عاشق

بر سر ديواري پيدا شد.

خلوتم را نشكن

خلوتم بس دور است

ز هواي دل معشوق سهند

خلوتم راه درازي ست ميان من و تو

خلوتم مرواريد است به دست صياد

خلوتم تير وكماني ست به دست سحر

خلوتم راه رسيدن به خداست

خلوتم را نشكن

 

اوج عاشقی

 

عشق نيروي است در عاشق كه او را

به طرف معشوق مي كشاند

 و دوست داشتن جاذبه اي است در دوست

كه دوست را به طرف دوست مي برد.........

عشق غذا خوردن يك حريص است......

دوست داشتن در سرزميني بيگانه يافتني است......

 عشق جنون چيزي جر خرابي و پريشاني نيست ...

 اما دوست داشتن در اوج معراج

از سرحدعقل فراتر مي رود

 به قله بلند افتخار......

 

میبخشمت

 

رمانتیک

مي بخشمت بخاطر ترانه هاي صادقم

بخاطر سخاوت قلب هميشه عاشقم


مي بخشمت بخاطرتويي که خيلي بدشدي


پيش توگريه کردمُ رفتي نموندي کم شدي


مي بخشمت اگه نشد يه روزي مال من باشي


ولي بازم ازت ميخوا م گاهي بياد من باشي


مي بخشمت اگه که من خوب ميدونم دلت ميخواست


چشماي تو رازي بودن ولي غرور تو نخواست


مي بخشمت بخاطر چشمايي که منتظرن


خاطره هايي که نشد ازتوخيال من برن


مي بخشمت بخاطر فاصله هاي دم به دم


بيادشعري که نشد يه خطِ شم برات بگم


رفتيُ کاري ازدل خسته ي من برنمي ياد


بايدباهاش کنار بيام خدا برام بد نمي خواد


بااين که با نبودنت غصه گذاشتي رو دلم

امابدون هرجا باشي دوست دارم خيلي زياد

 

نیایش

 

خدایا!

قدرتم را دوچندان کن

نه در بازوانم

قلبم را قدرتی بخش

تا ناملایمات زندگی را آسان‌تر تحمل کنم

تا بدانم عشق چیست و چگونه عشق بورزم؟

خدایا قدرتم را فزونی بخش نه چشم‌هایم را و نه زبانم

بلکه فکر و اندیشه‌ام را

تا بدانم کیستم و چیستم

تا از دوش ناتوانی باری را برگیرم

تا دست سردی را گرمی بخشم

تا دردمندی را آسوده سازم

خدایا قدرتم را افزون کن

نه در گستاخی و نه در گزافه‌گویی

بلکه در مهرورزی و گذشت

روحم را جلا ده تا بدانم انسانیت چیست و کجاست

تا بدانم کوتاه‌ترین راه برای انسان شدن و انسان ماندن چیست

خدایا کمکم کن تا به دوست و دشمن نیکی کنم و مهر بورزم و هیچ دلی را نشکنم

خدایا آرامشی عطا کن تا بتوانم با حوادثی که اتفاق می‌افتد خود را سازگاری دهم

خداوندا آرامشی ده تا بپذیرم آنچه را نمی‌توانم تغییر دهم

قدرتی ده تا تغییر دهم آنچه را می‌توانم

و فهمی ده تا تفاوت این دو را بدانم…

آمین یا رب العالمین

 

هستی

 

هستی ام تویی .هستی ام تویی،

     همه روح و جسم و جان من .مستی ام تویی،

         دم به دم ذکر سجودم  وجودم تویی.تا ابد منم       

 عاشق پیچش مژگان تو ،عاشقت منم،

    عاشق روی همچو ماه تو ،نبود مرا،

     گذری ز مهر سوزان تو،

     هستی ام تویی.مگذر ز من ،

      تویی  آنکه می پرستیدمش به خدا قسم،

        تویی ذکر شبهای سرد من.تا ابد زنم،

       این دم ، تویی الله من ، هستیم تویی

 

 

زندگی ورویای من

 

 

 

باور کن که دوستت دارم ای تنها بهانه برای زنده بودنم، نفس کشیدنم
دوستت دارم ....
ای امید و آرزوی من ، دنیای من
دوستت دارم....

 
ای تو به زیبایی یک گل سرخ ، به پاکی یک چشمه زلال ،
به لطافت باران بهار دوستت دارم....
ای تو فصل بهارم ، همیشه یارم ، همدم این دل پاره پاره ام دوستت دارم....
ای تو آرامش وجودم ، همه بود و نبودم ، هستی و تار و پودم
دوستت دارم....
ای تو طلوع زندگی ام ، ناجی لب تشنگی ام دوستت دارم....
ای تو عشق زندگی ام ، همیشگی ام ، ماندنی ام دوستت دارم..

باور کن دوستت دارم
عاشقانه دوستت دارم

 

 

 

از آن روز که تو درزندگیم پا نهادی

آسمان وجودم رنگ تازه ای یافت

 

و من در کنار تو آرامش را تجربه کردم

عزیز زندگی ام . . .

 

با من بمان تا ابد ، تا نور شوم از عشقت و تو بسان

 

پرستویی شادتمام لحظه هایم را از غم رها سازی

 

امشب از ماه قول می گیرم که هر وقت دلم برایت تنگ شد در دایره حضورش تو را به من نشان دهد

 

 

 

مینویسم

قرارم بی قرار شد

قرار من احساس تورادر انتظارم

ببین از دوریت بی روزگارم

زمستانم که در سوگ بهارم

من آن ابرم که خشکم نا ندارم که در اندوه دوری ها ببارم

ستاره آسمان روز میشمارم

عزیزم عاشقم مجنون وزارم

بیانوری ده برتاری شب های تارم

که بی تولعنتی است برهرچه دارم

نمیدانم که در دوری به قلبت ماندگارم

ولی توراتاحد جانم دوست دارم

 

 

 

می نویسم تا بدونی, تو رو میخوام عزیزم
می نویسم تا بفهمی, تو رو دوست دارم عزیزم

دلم و خالی گذاشتم
که عشق تو بیاد تو قلبم

که بگم, تو رو میخوام
تو همیشه باش تو قلبم
تو همیشه باش تو قلبم

عشق من هنوز تو هستی
سر نوشته من تو هستی

پس نذار تنها بمونم
تا توی تنهایی نمیرم

دست نوشته

 

 

 

 

برای همه وقت هایی که مرا به خنده واداشتی. 

برای همه وقت هایی که به حرف هایم گوش کردی. 

برای همه وقت هایی که به من شهامت و جرأت دادی. 

برای همه وقت هایی که با من شریک شدی.

برای همه وقت هایی که به من اعتماد کردی.

برای همه وقت هایی که باعث راحتی و آسایش من هستی.

برای همه وقت هایی که برایم شادی آوردی. 

برای همه وقت هایی که به تو احتیاج داشتم و تو با من بودی.

برای همه وقت هایی که به من دلداری دادی. 

 هیچ وقت فراموش نکن که: 

همیشه برای گوش دادن به حرف هایت آمادگی دارم. 

همیشه پشتیبانت هستم.

فقط کافی است چیزی از من بخواهی، بلافاصله از آن تو خواهد شد. 

می خواهم اوقاتم را در کنار تو باشم. 
  
من کاملاً به تو اطمینان دارم و تو امین من هستی. 

در دنیا تو از هر چیزی برایم مهمتر هستی. 

همیشه دوستت دارم، چه به زبان بیاورم چه نیاورم. 

همین الان در فکر تو هستم. 

تو همیشه برای من شادی می آوری به خصوص وقتی که لبخند بر لب داری. 
من همیشه برای تو این جا هستم و دلم برایت تنگ است. 

هر وقت که احتیاج به درد و دل داشتی روی من حساب کن.

تو در تمام ضربان های قلبم حضور داری.

love

 

نمی توانم به تو بگویم دوستت دارم
زیرا به چشم خویشتن دیده ام که این کلمه

چون زنان آوازه خوان سنگ فرش خیابان ها را پی می گیرد
و در میدان های بزرگ شهر چون روسپیان به هوس آلوده
و چون جذامیان از شهرها می رانندش

نمی توانم به تو بگویم دوستت دارم
زیرا شنیده ای که این کلمات در میکده ها

 
همراه با هذیان مستان به لفظ می آید
هنگامی که سخن دوستت دارم در خیابان های کلام گریزان می گردد

 
مردم به آن حمله ور و سنگسارش می کنند
و آن گاه به آسایشگاه روانی رهبری اش می کنند

نمی توانم به تو بگویم دوستت دارم
زیرا سخنی که بین لبانم برای نثارت برگرفته ام

پاکیزه و شفاف چون پروانه ای از نور است
و هرگاه که لبانم را ترک کرد به سوی دشت های

 سکوت پرمی گیرد
نمی توانم به تو بگویم دوستت دارم

 
زیرا نمی خواهم در پرگرفتن این سخن به سویت، دوستان دشمن
با تعریف ها و بذله گویی شان آلوده اش کنند

 
نمی توانم به تو بگویم دوستت دارم
اما قادرم دوستت دارم را

به آرامی وقتی تو در خوابی با تمام وجودم بالای پیشانی ات کتابت کنم
تا سرانگشتان رؤیاهایت آن را برگیرند

 

هستی

 رمانتیک

 

تو میدانی وهمه می دانند که زندگی از تحمیل لبخندی بر لبان من،
از آوردن برق امیدی در نگاه من، از بر

انگیختن موج شعفی در دل من عاجز است.
تو میدانی و همه می‌دانند که شکنجه دیدن بخاطر تو، زندانی

کشیدن بخاطر تو و رنج بردن بپای تو تنها لذت بزرگ من است.
از شادی توست که برق امید در چشمان خسته‌ام می­درخشد. و از

خوشبختی توست که هوای پاک سعادت را در ریه­هایم احساس می­کنم.
نمی­توانم خوب حرف بزنم، نیروی شگفتی را که در زیر این کلمات

ساده و جمله های ضعیف و افتاده پنهان کرده­ام، دریاب ! دریاب !
من ترا دوست دارم، همه زندگیم و همه روزها وشبهای زندگیم، ‌هر

لحظه زندگیم بر این دوستی شهادت می دهند، شاهد بوده اند وشاهد هستند،‌
آزادی تو مذهب من است،

خوشبختی تو عشق من است،
آینده تو تنها آرزوی من است.

.:دکترشريعتی

دوستت دارم

 

دوستت دارم ای تک رویای زندگی من 

دوستت دارم ای تنها عشق من  تو تک چراغ زندگی منی 

با من بمان تو آن تک واژه زندگی من هستی

دوستت دارم ای تنها عشق من تو  تک خوشی زندگی منی

با من بمان تو آن تک عشق زندگی من هستی

دوستت دارم ای تنها عشق من  تو تک کلید خوشبختی منی

با من بمان تو آن تک یاردوران تنهایی من هستی

دوستت دارم ای تنها عشق من  تو تک ستاره ی زندگی منی

با من بمان تو آن  تک نیاز زندگی من هستی

دوستت دارم ای تنها عشق من  تو تک امید زندگی منی

با من بمان تو آن تک آوای زندگی من هستی

دوستت دارم ای تنها عشق من  تو تک دوست شبهای منی

با من بمان تو  تک معنی دهنده ’ زندگی من هستی

دوستت دارم ای تک رویای زندگی من

 

دلاویزترین شعرجهان

 

 

« دوستت دارم » را

من دلاویزترین شعر جهان یافته ام

این گل سرخ من است.

دامنی پر کن از این گل که دهی هدیه به خلق

که بری خانه دشمن

که فشانی بر دوست،

راز خوشیختی هرکس به پراکندن اوست!

در دل مردم عالم – به خدا

نور خواهد پاشید

روح خواهد بخشید.

تو هم ای خوب من ! این نکته به تکرار بگو

این دلاویزترین شعر جهان را همه وقت

نه به یکبار و به ده بار، که صد بار بگو

« دوستم داری » را از من بسیار بپرس

دوستت دارم را با من بسیار بگو

فریدون مشیری

تورو دوست دارم

 

 

تو را دوست دارم در  این باران

می‌خواستم تو
در انتهای خیابان نشسته باشی

من عبور کنم سلام کنم
لبخند تو را در باران می‌خواستم

می‌خواهم
تمام لغاتی را که می دانم برای تو

به دریا بریزم
دوباره متولد شوم

دنیا را ببینم
رنگ کاج را ندانم

نامم را فراموش کنم
دوباره در آینه نگاه کنم

ندانم پیراهن دارم
کلمات دیروز را

امروز نگویم
خانه را برای تو آماده کنم

برای تو یک چمدان بخرم
تو معنی سفر را از من بپرسی

لغات تازه را از دریا صید کنم
لغات را شستشو دهم

آنقدر بمیرم

تازنده شوم

فقط برای تو

 

               فقط برای تو میشه از عطر پونه واژه ساخت 

عاشق چشمای تو شد بغل بغل ترانه ساخت

                فقط برای تو میشه زندگی رو یكسره ساخت

تو رو قشنگترین گل گلدونه باغ دل شناخت

               فقط تویی كه می تونی دستمو راحت بخونی

با من عاشق بمونی یا منو از خود برونی

              میشه برای تو از هزار و یك شب قصه گفت

یا كه میشه هزار و یك قصه از تو شنفت

              میشه با تو جوونه زد ، حرفای عاشقونه زد

تیری كه می رفت به خطا، بالاخره نشونه زد

            جون و دلم فدای تو جون میذارم به پای تو

می زنه قلب عاشقم تنها فقط برای تو

 

تو مال منی

 

 

 

 

 

برای تو می نویسم...

برای تويی كه تنهايی هايم پر از ياد توست...

برای تويی كه قلبم منزلگه عـــشـــق توست ...

برای تويی كه احسا سم از آن وجود نازنين توست ...

برای تويی كه تمام هستی ام در عشق تو غرق شد...

برای تويی كه چشمانم هميشه به راه تو دوخته است...

برای تويی كه مرا مجذوب قلب ناز و احساس پاك خود كردی...

برای تويی كه وجودم را محو وجود نازنين خود كردی...

برای تويی كه هر لحظه دوری ات برایم مثل یک قرن است...

... تويی كه سـكوتـت سخت ترين شكنجه من است 

برای تويی كه قلبت پـا ك است ...

برای تويی كه در عشق ، قـلبت چه بی باك است...

برای تويی كه عـشقت معنای بودنم است...

برای تويی كه عـشقت معنای بودنم است...

برای تويی كه غمهایت معنای سوختنم است...

برای تویی که آرزوهایت آرزویم است...

 

 

بیا دنیا رو تقسیم کنیم،

ستاره ها مال تو ،

 آسمون مال من،

ماه مال تو ،

خورشید مال من،

اصلا" همشون مال تو ،

<< ولی تو مال من >>

دوستت دارم

 

 

تو میگی بارون رو دوست داری

اما وقتی بارون میاد چترت رو باز میکنی

 

تو میگی باد رو دوست داری

اما وقتی باد میاد پنجره ها رو میبندی

 

تو میگی آفتاب رو دوست داری

اما وقتی می تابه پرده ها رو می اندازی

 

حالا فهمیدی که چرا میترسم وقتی میگی

 

«  دوستت دارم » ؟!!

 

 

 

گویند شقایق ها نمی میرند

 

تا

 

مرگ شقایق ها دوستت دارم

 

 

در فصل تگرگ عاشقت میمانم

با ریزش برگ عاشقت میمانم

هرچند تبر بر ریشه ام میکوبی

تا لحظه ی مرگ عاشقت میمانم

  

اگر می توانستم مجازاتت کنم

از تو می خواستم......

به اندازه ای که تو رو دوست دارم

مرا دوست داشته باشی

 

 

ای کاش دلم پنجره ای دیگر داشت

ای کاش خدا فقط شقایق می کاشت
ای کاش یکی می آمد و غم ها را

از قلب اهالی زمین بر میداشت . . .

 

 

 

چطور بگم که دلتنگ توام تویی که مونس شب های دل بی قراری ام بودی

چطور بگم که باغ دلم به غم نشسته واز دوری تو دلتنگ شده؟

چطور بگم که وجود تو... گرمای صدای دلنشین توبه من آشفته

زندگی می بخشه؟

چطور بگم که این دل بی طاقت بهانه تو را می گیرد؟

چطور بگم که دستانم گرمی دستانت را می خواهد؟

ای تنهاترین ستاره زندگی من

پشت پنجره دل تنگم به انتظار لحظه با تو بودن می مانم

تا با آمدنت دل بی قرارم را آرام کنی